Ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής είναι ίσως μια από τις καλύτερες ιστορίες αγάπης στην κλασική μυθολογία. Ο Έρως, γιος της Αφροδίτης, ήταν η προσωποποίηση της έντονης ερωτικής επιθυμίας και απεικονιζόταν να ρίχνει βέλη στους ανθρώπους για να χτυπήσει την καρδιά τους και να τους κάνει να ερωτευτούν. Η Ψυχή, μια όμορφη κοπέλα, προσωποποιεί την ανθρώπινη ψυχή. Στην πραγματικότητα, είναι το σύμβολο της ψυχής που εξαγνίζεται από πάθη και κακοτυχίες και που είναι, από εδώ και πέρα, προετοιμασμένη να απολαύσει την αιώνια ευτυχία.
Στην ιστορία αγάπης του Έρωτα (Έρωτας στα Λατινικά) και της Ψυχής (που σημαίνει «ψυχή» στα ελληνικά), μπορούμε να δούμε την επιμονή ενός άνδρα ακόμα και όταν τον κυριεύει το πάθος και η προσπάθεια μιας γυναίκας να ξεπεράσει πολλά εμπόδια για να επιτύχει την ευτυχία της αγάπης.
Ανακαλύψτε τον μύθο του Έρωτα και της Ψυχής
Η θρυλική ομορφιά της Ψυχής
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας βασιλιάς που είχε τρεις υπέροχες κόρες. Η μικρότερη, η Ψυχή, ήταν πολύ πιο όμορφη από τις δύο αδερφές της και έμοιαζε με θεά ανάμεσα σε απλούς θνητούς. Η φήμη της ομορφιάς της είχε διαδοθεί σε ολόκληρο το βασίλειο και άνδρες έρχονταν συνέχεια στο παλάτι της για να τη θαυμάσουν και να τη προσκυνήσουν.
Όταν την έβλεπε ο κόσμος, έλεγε ότι ούτε η ίδια η Αφροδίτη δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί την Ψυχή. Όσο περισσότεροι άνθρωποι γνώριζαν την Ψυχή, τόσο λιγότερο θα θυμόντουσαν τη θεά του έρωτα και της ομορφιάς. Οι ναοί της Αφροδίτης εγκαταλείφθηκαν, οι βωμοί της σκεπάστηκαν με κρύα στάχτες και οι γλύπτες δεν θα της έφτιαχναν πια αγάλματα. Όλες οι τιμές που της επιφύλαξαν τότε αποδίδονταν σε ένα απλό, θνητό κορίτσι.
Η θεά δεν μπορούσε να δεχτεί μια τέτοια κατάσταση και ζήτησε βοήθεια από τον γιο του, Έρωτα. Του είπε στενοχωρημένος: Χρησιμοποίησε τη δύναμή σου και κάνε αυτό το μικρό ξεδιάντροπο κορίτσι να ερωτευτεί το πιο ποταπό και το πιο απεχθές πλάσμα που έχει περπατήσει ποτέ στη Γη . Ο Έρως συμφώνησε να το κάνει, αλλά τη στιγμή που την είδε, ένιωσε ο ίδιος την καρδιά του να τρυπιέται από ένα δικό του βέλος. Δεν μπορούσε να κάνει αυτό το γοητευτικό κορίτσι να ερωτευτεί ένα φρικτό πλάσμα, αλλά αποφάσισε να μην το πει στη μητέρα του.
Η φρικτή προφητεία
Η Ψυχή, ωστόσο, έπεφτε άσχημα γιατί όχι μόνο δεν μπορούσε να ερωτευτεί κάποιον, αλλά, ακόμα πιο περίεργο, κανείς δεν φαινόταν να την ερωτεύεται πραγματικά. Οι άντρες ήταν χαρούμενοι και μόνο που τη θαύμαζαν. Μετά πέρασαν και παντρεύτηκαν μια άλλη κοπέλα. Οι δύο αδερφές της, αν και σίγουρα λιγότερο σαγηνευτικές, είχαν κάνει δύο πλούσιους γάμους, η καθεμία με έναν βασιλιά. Η Ψυχή ήταν το πιο όμορφο κορίτσι στη Γη, αλλά ήταν λυπημένη και μοναχική, πάντα θαύμαζε αλλά ποτέ δεν την αγάπησαν πραγματικά. Φαινόταν ότι κανένας άντρας δεν θα την ήθελε για σύζυγό του και αυτό προκάλεσε μεγάλη αγωνία και στενοχώρια στους γονείς της.
Τότε ήταν που ο πατέρας της πήγε να επισκεφτεί το μαντείο των Δελφών για να ζητήσει από τον Απόλλωνα μια συμβουλή για το τι να κάνει για να βρει σύζυγο για την Ψυχή. Η προφητεία του θεού ήταν τρομερή. Ο Απόλλωνας διέταξε ότι η Ψυχή, ντυμένη με μαύρο φόρεμα, έπρεπε να μεταφερθεί στην κορυφή ενός βουνού και να μείνει εκεί μόνη. Ο σύζυγος που της είχαν αναθέσει, ένα φτερωτό φίδι, φοβερό και πιο δυνατό από τους ίδιους τους θεούς, ερχόταν και την έπαιρνε για γυναίκα του.
Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί την απελπισία της οικογένειας και των φίλων της Ψυχής. Ήταν προετοιμασμένη για το λόφο σαν να αντιμετώπιζε το θάνατό της και με περισσότερες κραυγές παρά αν την οδηγούσαν στον τάφο, οδήγησαν τη δεσποινίδα στο λόφο. Απελπισμένοι όλοι έφυγαν, αφήνοντας την Ψυχή στη μοίρα της, λαμπερή και αβοήθητη, και κλείστηκαν στο παλάτι για να τη θρηνήσουν για τις υπόλοιπες μέρες τους.
Η αρχή ενός παραμυθιού
Στο λόφο και στο σκοτάδι, η Ψυχή έμεινε καθισμένη και περίμενε. Ενώ έτρεμε και έκλαιγε μέσα στην ήσυχη νύχτα, ένα ελαφρύ αεράκι την έφτασε. Ήταν ο φρέσκος άνεμος του Ζέφυρου, ο πιο ήπιος από τους ανέμους. Ένιωθε ότι την μεγάλωναν. Την έπαιρναν στον αέρα, πάνω από τον βραχώδη λόφο, σε ένα απαλό λιβάδι γεμάτο λουλούδια. Έκανε ό,τι μπορούσε για να την κάνει να ξεχάσει τον πόνο της και να την κοιμίσει.
Μετά ξύπνησε από τον ήχο του καθαρού ρυακιού και όταν άνοιξε τα μάτια της αντιμετώπισε ένα επιβλητικό και μαγευτικό κάστρο. Έμοιαζε προορισμένο για έναν θεό, με χρυσές στήλες, ασημένιους τοίχους και δάπεδα από ένθετες πολύτιμες πέτρες. Κυριάρχησε η απόλυτη σιωπή. Φαινόταν ακατοίκητο και η Ψυχή πλησίασε προσεκτικά για να θαυμάσει τα μεγαλεία της. Παρέμεινε καχύποπτη στο κατώφλι, όπου άκουσε έναν θόρυβο αλλά δεν μπορούσε να δει κανέναν. Ωστόσο, άκουγε καθαρά τις λέξεις: Το σπίτι είναι για σένα. Μπες και μη φοβάσαι. Κάντε ένα μπάνιο και θα σας τιμήσουμε αμέσως με ένα υπέροχο δείπνο .
Ποτέ δεν είχε κάνει τόσο δροσιστικό μπάνιο ούτε είχε δοκιμάσει τόσο νόστιμα πιάτα. Ενώ έτρωγε, άκουσε μια απαλή μουσική γύρω της, σαν μια άρπα που συνοδεύει μια πολυάριθμη χορωδία. Το άκουσε αλλά δεν μπορούσε να το δει. Όλη τη μέρα ήταν μόνη, συνοδευόμενη μόνο από τις φωνές. Αλλά κατά κάποιον τρόπο ήξερε ότι ο άντρας της θα ερχόταν το βράδυ. Και έτσι έγινε. Όταν ένιωσε ότι ήταν κοντά της και άκουσε τη φωνή του να της ψιθυρίζει γλυκά στο αυτί, οι φόβοι της εξαφανίστηκαν. Χωρίς καν να τον δει, ήταν σίγουρη ότι δεν ήταν ένα τέρας, αλλά ο στοργικός σύζυγος που πάντα επιθυμούσε.
Η αμφιβολία στην καρδιά της
Οι επόμενες μέρες πέρασαν με χαρά και η Ψυχή δεν μπορούσε να θυμηθεί κάποια πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής της. Ωστόσο, μέρα με τη μέρα, ένιωθε λύπη που δεν μπορούσε να δει τον άντρα της. Επιπλέον, έμεινε μόνη της όλη μέρα και η βαρεμάρα της γέμισε την καρδιά. Ξαφνικά, άρχισε να της λείπει η οικογένειά της. Πρέπει να την θρηνούσαν και ήταν ζωντανή και χαρούμενη. Αυτό δεν ήταν δίκαιο και δεν ήθελε να υποφέρει η οικογένειά της.
Εκείνο το βράδυ, ζήτησε από τον μυστηριώδη σύζυγό της να της κάνει μια χάρη. Ήθελε οι αδελφές της να έρθουν στο παλάτι και να βεβαιωθούν ότι ήταν καλά. Αυτό θα ήταν παρηγοριά για τους ηλικιωμένους γονείς της. Στην αρχή, ο σύζυγός της αρνήθηκε, αλλά όταν η Ψυχή ήταν τόσο λυπημένη, της είπε. Εντάξει, θα επιτρέψω στις αδερφές σου να έρθουν εδώ, αλλά σε προειδοποιώ, μην τις αφήσεις να σε επηρεάσουν. Αν το κάνουν, θα καταστρέψετε τη σχέση μας και θα υποφέρετε πολύ .
Την επόμενη μέρα, οι δύο αδερφές της, φερμένες από τον άνεμο, ανέβηκαν στην Ψυχή. Όλοι χάρηκαν που έβλεπαν ο ένας τον άλλον και έκλαιγαν από ευτυχία. Ωστόσο, όταν μπήκαν στο παλάτι, οι δύο μεγαλύτερες αδερφές έμειναν έκπληκτες από όλους εκείνους τους υπέροχους θησαυρούς. Κατά τη διάρκεια του δείπνου, άκουσαν μια υπέροχη μουσική και ήπιαν τα πιο νόστιμα κρασιά. Ο φθόνος άνθιζε στην καρδιά τους και μια ακαταμάχητη περιέργεια να γνωρίσουν τον ιδιοκτήτη μιας τέτοιας μεγαλοπρέπειας, τον σύζυγο της Ψυχής. Συνέχισαν να κάνουν ερωτήσεις στο καημένο για τον άντρα της, το βλέμμα του και το επάγγελμά του. Η Ψυχή μόλις είπε ότι ήταν νεαρός κυνηγός.
Αλλά, φυσικά, δεν την πίστεψαν. Θα μπορούσε ένας απλός κυνηγός να είναι τόσο πλούσιος; Πρέπει να είναι πρίγκιπας ή ακόμα και θεός , σκέφτηκαν. Οι δύο αδερφές ήξεραν ότι σε σύγκριση με την Ψυχή, τα δικά τους πλούτη και ευτυχία δεν ήταν απολύτως τίποτα και σε απόλυτη ζήλια, έκαναν ένα σχέδιο να πληγώσουν την αδερφή τους. Όταν αποχαιρετούσαν, οι δύο κακές γυναίκες είπαν στην Ψυχή ότι ο άντρας της πρέπει να είναι το απαίσιο φίδι που είχε πει το μαντείο των Δελφών στον άντρα της. Γι' αυτό δεν σε αφήνει να τον δεις. Γιατί ξέρει ότι αν τον δεις, θα αηδιάσεις στα μάτια του και θα τον αφήσεις για πάντα. Ω, καημένη Ψυχή, πώς μπορείς να κοιμηθείς με ένα τόσο φρικτό πλάσμα;
Η προδοσία
Από εκείνη την ημέρα, η Ψυχή δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα άλλο εκτός από αυτές τις λέξεις. Οι αδερφές της πρέπει να έχουν δίκιο. Γιατί δεν έρχεται σε μένα την ημέρα; Γιατί δεν μου επιτρέπει να τον δω; Ποιο είναι το μυστικό του; Γιατί δεν μου είπε ποτέ για τη ζωή του; Αυτές οι σκέψεις μπέρδευαν την Ψυχή για πολλές μέρες. Πρέπει να κρύβει κάτι φρικτό και γι' αυτό δεν θέλει να τον δουν στο φως της ημέρας. Πρέπει να μάθω. Απόψε που θα κοιμηθεί βαθύ, θα ανάψω ένα κερί να τον δω. Αν είναι φίδι, θα τον σκοτώσω. Διαφορετικά, θα σβήσω το κερί και θα πάω χαρούμενος για ύπνο . Είχε πάρει την απόφασή της, ξεχνώντας τα πάντα για την προειδοποίηση του συζύγου της.
Πράγματι, εκείνο το βράδυ, όταν ο άντρας της αποκοιμήθηκε ήσυχος, πήρε θάρρος και άναψε το κερί. Περπατώντας στις μύτες των ποδιών της πλησίασε το κρεβάτι και ένιωσε μια βαθιά ανακούφιση. Το φως δεν έδειχνε ένα τέρας αλλά τον πιο όμορφο από τους άντρες. Ντροπιασμένη για την τρέλα της και τη λίγη αυτοπεποίθησή της, η Ψυχή έπεσε στα γόνατά της και ευχαρίστησε τους θεούς για αυτή την ευτυχία. Αλλά ενώ ακουμπούσε πάνω του, μια σταγόνα λάδι έπεσε από το κερί στην πλάτη εκείνου του όμορφου, νεαρού άνδρα. Ξύπνησε με πόνο και είδε το φως. Την κοίταξε στα μάτια και, αντικρίζοντας τη δυσπιστία της Ψυχής, έφυγε από την κρεβατοκάμαρά τους χωρίς να πει ούτε μια λέξη.
Η Ψυχή έτρεξε αμέσως πίσω από τον άντρα της. Ήταν σκοτεινά και δεν μπορούσε να τον δει, αλλά άκουγε την ραγισμένη καρδιά του: Η αγάπη δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμπιστοσύνη . Αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια πριν πετάξει στον σκοτεινό ουρανό. Ο θεός της αγάπης! , σκέφτηκε. Ήταν άντρας μου και δεν τον εμπιστευόμουν . Έκλαιγε και έκλαιγε για μέρες και μετά αποφάσισε να κάνει τα πάντα για να την ξανακερδίσει. Θα τον έψαχνε παντού και θα αποδείκνυε την αγάπη της.
Τρεις επικίνδυνες εργασίες για να αποδείξει την αγάπη της
Χωρίς να ξέρει τι άλλο να κάνει, πήγε στο ναό της Αφροδίτης και προσευχήθηκε στη θεά. Ζήτησε από την Αφροδίτη να μιλήσει στον γιο της και να τον πείσει να πάρει πίσω την Ψυχή. Η Αφροδίτη φυσικά δεν είχε ξεπεράσει τη ζήλια της για την Ψυχή και ήθελε ακόμα να την εκδικηθεί. Είπε στη νεαρή κοπέλα ότι έπρεπε να είναι απολύτως σίγουρη ότι η Ψυχή ήταν η κατάλληλη σύζυγος για τον γιο της. Επομένως, η Ψυχή θα πρέπει να ολοκληρώσει τρεις εργασίες για να αποδείξει τις ικανότητές της. Αν αποτύγχανε έστω και σε ένα από αυτά τα καθήκοντα, ο Έρως θα χανόταν για πάντα.
Η Ψυχή συμφώνησε και η Αφροδίτη την οδήγησε σε ένα λόφο. Εκεί η θεά της έδειξε έναν αμμόλοφο από διαφορετικούς μικρούς σπόρους σιταριού, παπαρούνες, κεχρί και πολλά άλλα. Θέλω να χωρίσεις αυτούς τους σπόρους μέχρι σήμερα το απόγευμα. Αν όχι, δεν θα σε αφήσω να ξαναδείς τον Έρωτα , είπε η Αφροδίτη και έφυγε. Πώς θα μπορούσε να δει να το κάνει αυτό; Πώς θα μπορούσαμε να δούμε να χωρίζουμε όλους αυτούς τους μικροσκοπικούς σπόρους; Αυτό ήταν ένα σκληρό έργο που γέμισε τα μάτια της με δάκρυα. Εκείνη τη στιγμή περνούσε μια ομάδα μυρμηγκιών και την είδε σε απόγνωση. Ελάτε, λυπηθείτε αυτό το φτωχό κορίτσι και ας τη βοηθήσουμε , είπαν μεταξύ τους. Όλοι ανταποκρίθηκαν σε αυτή την έκκληση και εργάστηκαν σκληρά, χωρίζοντας τους σπόρους, κάτι στο οποίο ήταν ειδικοί. Από τον μεγάλο αρχικό αμμόλοφο, σχημάτισαν αρκετούς μικρότερους αμμόλοφους, ο καθένας με έναν βασιλιά σπόρων. Αυτοί οι μικρότεροι αμμόλοφοι είδαν την Αφροδίτη και θύμωσαν.
Δεν τελείωσες τη δουλειά σου είπε και διέταξε την Ψυχή να κοιμηθεί στο έδαφος, χωρίς να της δώσει φαγητό, ενώ εκείνη έγερνε στο απαλό της κρεβάτι. Σκέφτηκε ότι αν μπορούσε να υποχρεώσει την Ψυχή σε σκληρή δουλειά για μεγάλο χρονικό διάστημα, η ομορφιά της δεν θα αντιστεκόταν. Στο μεταξύ, η Αφροδίτη δεν άφηνε τον γιο της να φύγει από το δωμάτιό του, όπου θρηνούσε όλη εκείνη την ώρα για την προδοσία της Ψυχής.
Το επόμενο πρωί, η Αφροδίτη βρήκε μια νέα δουλειά από την Ψυχή, μια επικίνδυνη δουλειά. Μπορείτε να δείτε αυτά τα μαύρα νερά να κατεβαίνουν από το λόφο; Αυτός είναι ο ποταμός Estige, απαίσιος και απεχθής. Γέμισε αυτό το μπουκάλι με το νερό του , είπε η θεά. Φτάνοντας στον καταρράκτη, η Ψυχή συνειδητοποίησε ότι τα γύρω βράχια ήταν ολισθηρά και απότομα. Τα νερά όρμησαν μέσα από τόσο απότομους βράχους που μόνο ένα φτερωτό πλάσμα μπορούσε να πλησιάσει.
Και πράγματι, ένας αετός τη βοήθησε. Πετούσε με τα τεράστια φτερά του πάνω από το ποτάμι όταν είδε την Ψυχή και την συμπάθησε. Της άρπαξε το μπουκάλι από τα χέρια με το ράμφος του, το γέμισε με λίγο μαύρο νερό και το έδωσε πίσω στην Ψυχή. Η Αφροδίτη τη δέχτηκε με ένα ψυχρό χαμόγελο. Κάποιος σε βοήθησε , είπε κοφτά, διαφορετικά δεν θα μπορούσες να εκτελέσεις αυτό το έργο μόνος σου. Θα σας δώσω άλλη μια ευκαιρία να σας αποδείξω ότι είστε τόσο αποφασισμένοι όσο ισχυρίζεστε ότι είστε.
Έδωσε ένα κουτί στην Ψυχή. Έπρεπε να το πάει στον Κάτω Κόσμο και να ζητήσει από την Περσεφόνη, τη βασίλισσα των Νεκρών, να στραγγίξει λίγη από την ομορφιά της στο κουτί. Υπάκουη ως συνήθως, η Ψυχή πήρε το μονοπάτι που οδηγεί στον Άδη. Όταν μπήκε στις πύλες και πήρε τη βάρκα στην άλλη όχθη, όπου έφευγαν οι νεκροί, έδωσε πολλά χρήματα στον Charonte τον βαρκάρη για να τη βοηθήσει να βρει το δρόμο της στο σκοτάδι για το παλάτι της Περσεφόνης.
Πράγματι τη βοήθησε ο βαρκάρης και μετά από λίγο βρέθηκε ακριβώς μπροστά στην Περσεφόνη. Όταν της ζήτησε να ρίξει λίγο από την ομορφιά της στο κουτί, η Περσεφόνη χάρηκε που υπηρέτησε την Αφροδίτη. Η Ψυχή πήρε το κουτί και γύρισε χαρούμενη στη Γη. Όταν έδωσε στην Αφροδίτη το κουτί, η θεά θύμωσε εξαιρετικά. Φώναξε το καημένο ότι δεν θα το άφηνε ποτέ να φύγει και θα ήταν πάντα υπηρέτριά της.
Τέλος καλό όλα καλά
Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, οι Θεοί, που παρακολουθούσαν αυτό το λάθος όλο αυτό το διάστημα, αποφάσισαν να αναλάβουν δράση. Έστειλαν τον Ερμή, τον αγγελιοφόρο Θεό, να διηγηθεί στον Έρωτα όλες τις κακοτυχίες που περνούσε η γυναίκα του. Ο Έρωτας συγκινήθηκε και αυτό θεράπευσε την πληγή της προδοσίας. Βγήκε από το δωμάτιό του και βρήκε την Ψυχή εξουθενωμένη στον κήπο της μητέρας του.
Από εκείνη τη στιγμή, ο Έρως και η Ψυχή ζούσαν ευτυχισμένοι μαζί στο υπέροχο παλάτι τους, που ήταν πάντα γεμάτο τριαντάφυλλα και άλλα λουλούδια. Η Ψυχή έπεισε τον Έρωτα να συγχωρήσει τη μητέρα του για όσα την είχε κάνει να υποφέρει. Ως γαμήλιο δώρο, ο Δίας έκανε την Ψυχή αθάνατη και της επέτρεψε να γευτεί αμβροσία, το ποτό των Θεών. Ακόμα και η Αφροδίτη ήταν χαρούμενη γιατί, τώρα που η Ψυχή ζούσε στον ουρανό με τον άντρα της, οι άντρες στη γη την είχαν ξεχάσει και λάτρευαν ξανά την αληθινή θεά της ομορφιάς.
